تنهایی

دلم گرفته

برام خیلی سخته که با یه نفر حرف بزنم بعد از چند مدت باهاش آشنا شم واعتماد بهش پیدا کنم،

ازم بپرسه؟

چه مشکلی داری؟

از کجا ناراحتی؟

می تونی رو کمک من حساب کنی.

یه مدت شده بود سنگ صبورم هر چی درد و مشکل داشتم بهش می گفتم،

و اون همیشه با حرفهای زیباش منو آروم می کرد،

شده بودبرام مثل یه دوست خوب،یه برادر...

دیگه حس می کردم تنها نیستم،

یه جواریی بهش اعتماد کرده بودم اگه یه روز دردی نداشتم دلم می خواست از یه جایی یه دل خوری پیش بیاد که اون

 دوباره برام حرف های قشنگ بزنه،

مثل یه برادر دوسش داشتم آخه من برادر ندارم و اون جای برادر نداشتمو بارم پر کرده بود،

ولی یه شب زد زیره همه چی هر چی پل پشته سرش ساخته بود همه رو خراب کرد،

وقتی ازش می پرسیدم: یهو چت شد؟

دیروز خوب بودی حالا چی شد؟

بهم می گفت:چیزه مهمی نیست فراموشش کن،

آره،اون منو تنها گذاشت و رفت بدونه هیچ دلیله قانع کننده ای

حتی غم و غصه های که با حرف هاش باعث شده بود فراموشم بشه دوباره به خودم بر گردوند

آره،اون رفیق نیمه راه شد...

حالا دیگه خیلی تنها تر از قبل شدم، خیلی...