گلی در شوره زار {ادامه۲}
شاید لطف چند ماه پیش شما باعث شده باشه، می دونید من خسته هستم ، مستاصل، شما چیزهای زیادی حتما در مورد من میدونین
و به عنوان یک انسان همان طور که در موردتون شنیدم میخوام که در صورت امکان کمکم کنید،
با کمال میل سعی خودمو می کنم.
این ارتباط ادامه پیدا کرد تا جایی که صدای اون براش همه چیز شده بود مرهم،آرامش،صبر،مهر،عشق و...
او آنقدر عاشقانه از خدا سخن می گفت: که... که احساس می کرد خون تازه ای در رگ هایش به جریان افتاده حرفهای اون مثل رویایی بود که
براش تبدیل شده بود به واقعیت روشن و واضح اونقدر واضح که با شنیدنش از زبان او حالا جز جز وجودش خدا را فریاد میزدنند و به این باور
رسید، که تمام اتفاقات در زندگی ما آدما یک اتفاق نیست، بلکه یه آزمایشه یه امتحان،امتحانی که ما یا سربلند از اون بیرون میایم یا مردود
میشیم
..........................................................................................
زخمهایش یکی پس از دیگری ترمیم می شدند چون او هر لحظه بیشتر و بیشتر به عدالت خدا پی می برد تشنه شنیدن بود و اگه یه روز
صدای گرم و دلنشین اونو نمی شنید خودش رو تنها حس می کرد مثل اینکه اون حالا پل ارتباطی ،یه پل بین خودشو خدای مهربون.
همیشه می خواست با عشق زندگی کنه و اون الفبای عشق رو براش معنی می کرد حالا گوش نواز ترین صدا براش صدای او بود دیرتر از
موعد مقرر تماس می گرفت،دلش شور می زد و نفس توی سینش حبس می شدبارها به او گفته بود که بهش نیاز داره.
................................................................................................
اما داشت یه اتفاقی می افتاد خودشم نمی دونست چرا
ابتدا دیرتر از موعد زنگ می زد ،بعد اتفاق می افتاد که در طول یک روز اصلا تماس نمی گرفت و حالا یه روز تبدیل شده بود به دو یا سه روز یا حتی بیشتر...
زیر لب زمزمه میکرد میدونم برای چی اومد یعنی گفت برای چی اومده اما رفت خیلی بی سرو صدا انگار هرگز نبود نگفت برای چی رفت برای
اومدنشاز من سوال کرد که بیاد یا نه ولی برای رفتنش...
شاید،شاید
نیاز من به اون و گفتنش باعث شدکه چنین تصمیمی بگیره همیشه همین طوره ،
اگه به طرف مقابلت بگی بهش نیاز داری،خیلی راحت میزاره میره انگار نه حرفی نه قولی..
و یا نه شاید این هم یه آزمایش الهی بود ای کاش بتونم در نبود او نیز عدالت خداوند را به خاطر آورم و به خاطر این عدالت شکر گذار باشم..
گلی در شوره زار {ادامه}
یخ کرده بود دستش می لرزید،گوشی رو گذاشت آهسته قدم برمی داشت،یه گوشه اتاق نشست،و از این که زنگ تلفن اونو از خلوتش جدا
کرده بود آه سردی کشید،چه احساسه خوبیه وقتی آدم خالصانه پروردگارشو صدا می کنه
........................................................................
حالا از اون تلفن و از اون روز،روزها بلکه ماههای می گذشتو علی رغم اون نه تنها چیزی عوض نشده بود بلکه بارهای زندگی بیش از
گذشته رو دوشش سنگینی می کرد،دیگه تحمل این همه سختی رو نداشت شاید تا بحال بیشتر از توانش از خودش متوقع بود.
یه روز صبح وقتی از خواب بیدار شد تصمیم گرفت به یکی از دوستان قدیمیش تماس بگیره شاید اون بتونه کمکش کنه ،دفتر تلفنشو
برداشت،و بدنبال شماره اونو زیرورو کرد،شماره دوستش کنار شماره ی اون آشنایی بود که ماه پیش تماس گرفته بود ،اون روز خاص به
خاطرش اومد ...
به دوستش تماس گرفت پس از کمی دردو دل از اون جویای کار شد دوستش پس از دلجویی از اون بهش قول داد که اگر مورد خاصی پیش
بیاد حتما بهش اطلاع میده.
نمی دونست چی کار کنه مستاصل بود ،ناگهان یک فکر مثل جرقه از ذهنش گذشت دوباره گوشی رو برداشت،
همون شمارو خاص
بعد
{
دستگاه مشترک مورد نظر خاموش است}چند روز گذشت و اون مجددا تصمیم گرفت از غریبه آشنا کمک بخواد شماره رو گرفت نفس توی سینش حبس شده بود،قلبش تند تند
می زد،خودش هم نمی دونست چی می خواد بگه،
یک،دو،سه
بعد صدای مورد نظر،بله
س س سلام میشناسید
بله البته،خوبید؟
ممنونم
میتونم کمکی کنم؟
معذرت می خوام که مزاحمتون شدم،خودم هم نمی دونم چرا تصمیم گرفتم به شما زنگ بزنم
ادامه شو شب می نویسم...
بازی عشق!!!!
من خوابم یا بیدار
تو دیگه نفس نمی کشی
باورم نیست که هیچ وقت بهم نمی رسی
بی وفا دیشب پیشم نبودی هنوز چشم به راهتم
حالا هم که پیدات کردم سر خاکت باهاتم
بگو کیوان باید با سنگ درد دل کنه تو لحظه های باقیش
منم میخوام مثل تو خاکشم سوخته بشم تو این آتیش
بزار تا مردم بفهمند که چه قدر بودی واسم عزیز
بدون تو چشام داره تار میشه فراتر از تاریکی
این حادثه شده باعث بغض ابدی من
از فکر تو شبها حتی نمیاد روی هم
چراغ خونه ی من نوره شده کمتر از نوره شب
پس فقط وجوده تو بود که نیرو میداد به این نوره کم
بگو تو این تاریکی چطور بسازم با غمو شادی
خونه بدون تو شده انگار یه زندان انفرادی
حداقل تو خواب کمم یکم بیا به خوابم
قدره یه نوکه سوزن با اون مهرت منو بکن شادم
تو رفتیو قسمت این بود زود تر از من کنی سفر
از کسی نشنیدم مرگتو وابستگیم بهم داد خبر
حیاتم با بودنت شکل داره مثل اکسیژن دوختر
هرچی ازت دور میشم هوا میشه کمتر
قلب من تو بودیو نبض من با تو میزد
با رفتنت خزون شدو یه درخت خشکم منبعد
هدیه ی روز تولدتم واست گذاشته بودم کنار
با رفتنت بهم پسش دادیو واسم مونده یادگار
دیگه به ساعت نگاه نمی کنم چون ثانیم مال تو بود
خودت که نیستی عکست تو قاب بالای سرم داره وجود
خوش به حالت که اون بالا هستیو داری ستاره (کفتر همسایه
)میچینی
کاشکی منم اون بالا بودمو با هم ستاره (ازگیل همسایه
) میچیدیم
دیگه نمیدونم با چه حادثه ای روحتو بکنم شاد
فقط حجرتت از این دنیا منو سپرد بر باد
دیگه جونه نوشتن ندارم میگم آخرین حرفم
آرزوم رسیدن به تو واسه ی مرگ تو صفم
کیوان
گلی در شوره زار
توی زندگی کویریش دستو پا میزد،اون دنبال سبزی بود و امید و حالا جلوش کویر بود کویر و می خواست و سعی می کرد کویر زندگیشو به
سبزی بدل کنه،
اما، تنش پر شده بود از زخمهای زندگی ،زخمهای که نزدیکترین کسش بجای مرهم،نمک بهشون می پاشید
چشم هاشو بسته بود، گذشته ها رو مرور می کرد،از یادآوری گذشته هاو مقایسه اونها با امروز ،اشک از دیدگانش جاری شد،گاهی
اشکهای گرم تسکین بود،فقط یه تسکین موقت
با صدای شبیه به ناله خدا رو صدا زد و از اون کمک خواست
صدای زنگ تلفن اونو به خودش آوردسعی کرد افکارشو متمرکز کنه،خودشو آماده می کرد تا بتونه جواب تلفن رو بده،
یک،دو،سه،چهار،پنج،شش،هفت،هشت،
نگران شد،بطرف تلفن رفت و گوشی تلفن رو برداشت، یه صدای آشنا ،که برای اولین بار به اون تلفن میزد،قبلا اونو دیده بود،توی چند برخورد
کوتاه و لحظه ای باهاش هم کلام شده بود در حد یک سلام و علیک ساده و حالا با اینکه برای اولین بار صداشو از گوشی تلفن
می شنید کاملا اون صدا رو شناخت،
الو...صداشو صاف کردتا بغضشو قایم کنه،مجددا الو
...متاسفانه هر چی سعی کرد نشد ،با صدای لرزان و غمگین پاسخ داد
:بفرمایید
منو که می شناسید،
کمی منو من کرد،بعد خیلی آروم مثل صدای که از ته چاه میاد گفت:
بله،البته
معذرت می خوام که مزاحم شدم،چیزهای در مورد شما از دوستتون شنیدم که بهتر دیدم خودم شخصاباهاتون تماس بگیرم و اگه اشکالی
نداره یکباره دیگه از زبون خودتون بشنوم
شاید بتونم کمکتون کنم البته اگه اجازه بدین
...شما لطف دارید،اما من مشکل خاصی ندارم یعنی مشکلات هست،برای هر کسی به نوعی،
و سعی می کنم تا جای که بتونم
حلشون کنم،ولی اینو به خاطر داشته باشید که محبت شما رو فراموش نمی کنمو اگه یک روز لازم باشه روی همفکری شما حساب
می کنم،
خب پس دیگه مزاحمتون نمی شم
خواهش می کنم
خدانگهدار
خاحافظ...
ادامه دارد
بهار در زمستان
خردمند چینی پیری در دشتی پوشیده از برف قدم می زد که به زن گریانی رسید.پرسیدچرا می گریی؟
چون به زندگی ام می اندیشیدم،به جوانی ام،به زیبایی ای که در آینه می دیدم،وبه مردی که دوست داشتم.
خداوند بی رحم است که قدرت حافظه را به انسان بخشیده است.
می دانست که من بهار عمرم را به یاد می آورم و می گریم.
مرد خردمند در میان دشت برف آگین ایستاد،به نقطه ای خیره شد و به فکر فرو رفت.
زن از گریستن دست کشید و پرسید:در آن جا چه می بینی؟
خردمند پاسخ داد: دشتی از گل سرخ . خداوند، آن گاه که قدر حافظه را به من بخشید،بسیار سخاوتمند بود.
می دانست در زمستان،همواره می توانم بهار رابه یاد آورم...و
لبخند بزنم.